Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Dici enim nihil potest verius. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Duo Reges: constructio interrete. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn.

• Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat.
• Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es.
• Aut, Pylades cum sis, dices te esse Orestem, ut moriare pro amico?
• Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam;
• Effluit igitur voluptas corporis et prima quaeque avolat saepiusque relinquit causam paenitendi quam recordandi.

Quid, quod res alia tota est? Quare, quoniam de primis naturae commodis satis dietum est nunc de maioribus consequentibusque videamus. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. De malis autem et bonis ab iis animalibus, quae nondum depravata sint, ait optime iudicari. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Ergo in utroque exercebantur, eaque disciplina effecit tantam illorum utroque in genere dicendi copiam.

Vives, inquit Aristo, magnifice atque praeclare, quod erit cumque visum ages, numquam angere, numquam cupies, numquam timebis.

Bork

Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo;

Sed hoc sane concedamus.

Si enim, ut mihi quidem videtur, non explet bona naturae voluptas, iure praetermissa est;

Immo videri fortasse.

Suo enim quisque studio maxime ducitur.

Bork

Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico.

Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur,
rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere.

Age, inquies, ista parva sunt.

Haec igitur Epicuri non probo, inquam.

Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Immo videri fortasse. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia.

1. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia.
2. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri.
3. Gracchum patrem non beatiorem fuisse quam fillum, cum alter stabilire rem publicam studuerit, alter evertere.
4. Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur.